اهداف و زمینه ها: هدف این پژوهش، شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر بر بهره‌وری نیروی کار زنان در حوزه مدیریت شهری تهران بوده است. از آنجا که افزایش و رشد بهره‌وری یکی از اساسی‌ترین راه‌های دستیابی به تولید و تأمین بیشتر رفاه و بهزیستی افراد در جوامع اسـت، واکاوی و شناخت عوامل مؤثر برافزایش بهره‌وری نیروی کار از آرمان‌های پژوهشـگران در ایـن زمینـه بوده است.
روش شناسی: این مطالعه به روش توصیفی_تحلیلی با پیمایش میـدانی انجـام شـده اسـت. جامعـه آماری پژوهش را کارکنان در حوزه روابط بین‌الملل شهرداری تهران با حجم نمونه  173 نفر (52 نفر زن و 121 نفر مرد) تشکیل داده است. برای تجزیه‌و تحلیل داده‌ها از آزمون t-value و برای برازش مدل از روش معادلات ساختاری استفاده‌ شده است. با به کارگیری آزمون‌های آماری و پردازش داده‌ها، عوامل اثرگذار بر بهره‌وری کار شاغلین زن و مقایسه این عوامل با مردان را مورد مطالعه شناسایی شدند.
یافته ها: این پژوهش نشان داد که عوامل فردی، سازمانی و محیطی به ترتیب بیشترین تاثیرات را در بهره­وری نیروی کار زنان دارند. مقایسه تطبیقی این عوامل با مردان نیز گویای آن است که تفاوت معناداری بین دو گروه جنسیتی وجود دارد بگونه ­ای که در همه مولفه ­ها میانگین زنان با سطح خطای 0.000 بالاتر از مردان است که به­معنای بهره ­وری بیشتر زنان است.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، توجه به نیازهای اساسی کارکنان زن، مشارکت آنها در تصمیم گیری­ها و سـبک رهبری مشارکتی با تاکید بر مدیریت زنان، موجب افزایش بهره­وری همه کارکنان در محیط کار می­شود. همچنین تعیین معیارهای مناسب در گزینش نیروها می‌تواند سازمان مدیریت شهری را در رسیدن به اهداف مورد نظر و سطوح مناسب بهره‌وری کمک نماید.